کاولاشویلی از بی‌توجهی واشنگتن به گرجستان انتقاد کرد
به گزارش راهبرد معاصر، میخائیل کاولاشویلی، رئیس‌جمهور گرجستان، نامه سرگشاده‌ای به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا نوشته و در آن ابراز امیدواری کرده که روابط دو کشور بازتنظیم شود.
وی در این نامه از واشنگتن خواسته تا نگرش خود را نسبت به گرجستان تغییر دهد و روابط را از نو آغاز کند.
کاولاشویلی خطاب به ترامپ: «دولت عمیق» به دنبال بی‌ثبات کردن گرجستان است
رئیس‌جمهور گرجستان در ابتدا تأکید کرد که برای تفلیس، بازتنظیم روابط گرجستان و آمریکا و آغاز مشارکت راهبردی از یک صفحه پاک، اولویت سیاست خارجی است.
با این حال، وی خاطرنشان کرد که «در حال حاضر، دولت ترامپ توجه لازم را به گرجستان نشان نمی‌دهد».
کاولاشویلی اشاره کرد که «این وضعیت، با توجه به تطابق کامل ارزش‌ها بین دولت‌های ما، باعث شگفتی جامعه گرجستان شده است».
در این نامه به «دولت عمیق» اشاره شده است که به طور فعال علیه گرجستان کار می‌کند و به دنبال بی‌ثبات‌سازی و برهم زدن صلح در این کشور است، در حالی که دولت جدید آمریکا هنوز موضع خود را نشان نداده است.
کاولاشویلی یادآور شد که از آغاز دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ، او روابط نزدیکی با همسایگان گرجستان برقرار کرده است: «شما با موفقیت به انعقاد توافقنامه صلح بین آذربایجان و ارمنستان کمک کردید، به طور فعال با مقامات ترکیه همکاری می‌کنید و مشارکت با پوتین را احیا کرده‌اید».
رئیس‌جمهور گرجستان می‌افزاید: «اما در این میان، دولت شما هیچ حرفی در مورد گرجستان نمی‌زند.»
وی در بخش دیگری از نامه نوشت: «جامعه گرجستان نگران تسلط دولت عمیقِ جنگ‌طلب و آشوب‌محور در گرجستان است که متأسفانه دولت شما به صورت منفعلانه نظاره‌گر آن است.»
او ابراز امیدواری کرد که نگرش دولت ترامپ نسبت به گرجستان تغییر کند.
مشکل اصلی نخبگان گرجستان: نیاز به تأیید از سوی آمریکا
آرچیل سیخارولیدزه، بنیانگذار مؤسسه تحقیقاتی SIKHA، در گفتگو با خبرنگاران به وابستگی نخبگان سیاسی گرجستان به «به رسمیت شناخته شدن» به عنوان شرکای جذاب از سوی آمریکا اشاره کرد.
او تصریح کرد: «به نظر من، بزرگترین مشکلی که "رویای گرجستان" در قبال ایالات متحده آمریکا دارد، مشکل به رسمیت شناخته شدن است. برای بسیاری ممکن است عجیب به نظر برسد، اما نخبگان سیاسی گرجستان همیشه نوعی حمایت و به رسمیت شناختن سیاسی را از خارج دریافت کرده‌اند. این برای نیروهای سیاسی در گرجستان یک استاندارد است. و در 20 سال گذشته طوری شده که این به رسمیت شناختن باید در وهله اول از سوی ایالات متحده باشد.»
آرچیل سیخارولیدزه توضیح داد: «امروز که "رویای گرجستان" عملاً در یک "جنگ سرد" با اروپا قرار دارد، برای مقامات ما حیاتی است که رهبر رسمی آمریکا حداقل با ایراکلی کوباخیدزه، نخست‌وزیر گرجستان، دست بدهد و اعلام کند که واشنگتن دولت کنونی در جمهوری را به رسمیت می‌شناسد، آن را مشروع می‌داند و قصد دارد به طور کامل با آن همکاری کند. این در حال حاضر مهم‌ترین چیز برای تفلیس در روابط با واشنگتن است.»
از «تبعیت راهبردی» تا بحران ایدئولوژیک
منطق این رویکرد از مدل استاندارد سیاست خارجی گرجستان ناشی می‌شود.
این تحلیلگر سیاسی گفت: «مشکل "رویای گرجستان" و همه دولت‌های قبلی این است که پلتفرم ایدئولوژیک آنها همیشه طرح پیوستن به جهان غرب به هر طریق ممکن بوده است. برای این کار دو راه وجود دارد: یا مشارکت راهبردی یا تبعیت. در تمام این سال‌ها، مقامات گرجستان به مدلی که می‌توان آن را "تبعیت راهبردی" نامید، پایبند بودند؛ به این صورت که دولت از خواسته‌های اساسی غرب پیروی می‌کرد و در ازای آن، غرب چشمان خود را بر روی هر چیزی که می‌توانست باعث اختلاف با تفلیس شود، می‌بست. اکنون دیگر تبعیتی وجود ندارد و به همین دلیل مشارکت راهبردی روی کاغذ پاره شده است - اما مقامات ما هیچ چیز جدیدی را جایگزین آن نکرده‌اند.»
آرچیل سیخارولیدزه خاطرنشان کرد: «در حال حاضر، نخبگان گرجستان اساساً پایه‌های ایدئولوژیک خود را از دست داده‌اند. مشخص نیست هدف گرجستان و نخبگان آن چیست؟ آنها مردم گرجستان را به کجا می‌برند؟ و چگونه به شهروندان توضیح می‌دهند که 30 سال به آنها گفته‌اند گرجستان بدون غرب نمی‌تواند زندگی کند، اما اکنون بدون غرب زندگی می‌کند؟ به همین دلیل برای "رویای گرجستان" بسیار حیاتی است که کسی در غرب آنها را به عنوان شریک به رسمیت بشناسد. این یک مدل از ذهنیت استعمار نو است؛ زمانی که حاکم در "متروپل" (مرکز استعمار) تغییر کرده و اکنون مقامات محلی می‌خواهند که او آنها را بپذیرد و آرامشان کند که علی‌رغم "جنگ سرد" با اروپا، همچنان زیر آفتاب واحد غرب به همان شیوه سابق زندگی خواهند کرد.»
وی افزود: «باید اضافه کرد که نخبگان گرجستان شانس آوردند که دونالد ترامپ در آمریکا به قدرت رسید که به طور کلی نسبت به وقایع گرجستان بی‌تفاوت است. اگر کامالا هریس در انتخابات پاییز گذشته پیروز می‌شد، "رویای گرجستان" از نظر ایدئولوژی و حمایت مالی با فشار متحد اروپا و ایالات متحده آمریکا، بدون توجه به اینکه جایگزین "رویا" در جمهوری چه خواهد بود، به سادگی نابود می‌شد.»
گرجستان از آمریکا چه انتظاری می‌تواند داشته باشد؟
این کارشناس سیاسی پیش‌بینی کرد که محتمل‌ترین مسیر در روابط گرجستان و آمریکا، حفظ وضعیت موجود و عدم وقوع «بازتنظیمی» است که تفلیس خواهان آن است.
او گفت: «به نظر می‌رسد افرادی که در دوران جوزف بایدن در مورد گرجستان کار می‌کردند و تفلیس را به نخبگان اصلی در ایالات متحده متصل می‌کردند، میراث بسیار سنگینی از خود به جای گذاشته‌اند. این میراث به شدت با تمام کارهایی که "رویای گرجستان" در سال‌های اخیر و از ابتدای اوکراین) انجام داده، در تضاد است. "رویای گرجستان" به هیچ وجه نتوانسته این میراث را خنثی کند. پیش از این، گرجستان شریک پیشرو ایالات متحده در قفقاز جنوبی بود، اما اکنون به جایگاه آخر سقوط کرده است.»
آرچیل سیخارولیدزه در پایان نتیجه‌گیری کرد: «اکنون زمان آن رسیده که مقامات گرجستان در مورد این سوال فکر کنند که چرا این اتفاق افتاد؟ آیا به این دلیل که غرب ناگهان دیگر ما را دوست ندارد، یا به این دلیل که ما وفاداری ژئوپلیتیکی خود را خیلی ارزان فروختیم؟ اما متأسفانه، به نظر من این سوال پرسیده نخواهد شد، زیرا در آن صورت باید رویکرد کلی به سیاست خارجی را تحلیل کرده و به فرضیه اول بازگشت: چرا گرجستان خود را بدون حمایت ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا مستقل و کم و بیش حاکم نمی‌بیند، در حالی که در منطقه هیچ کمک واقعی از آنها وجود ندارد؟»/تسنیم